De methode voor het analyseren van vermoeiing van naadlassen is gebaseerd op de methode die oorspronkelijk is gepubliceerd door Volvo Car Corporation en Chalmers University of Technology, en is samen ontwikkeld met nCode. De methode was in het bijzonder ontwikkeld voor auto-onderdelen gemaakt uit gelast dun plaatmateriaal (typisch 1-3 mm). De benadering gebaseerd op de structurele spanning die bij deze methode wordt gebruikt, is echter ook meer algemeen toepasbaar. Een benadering op basis van de ASME Boiler & Pressure Vessel Code VIII, Division 2 voor dikkere onderdelen wordt ook gebruikt. De methode is in principe gelijkaardig aan de standaard S-N methode, maar bevat een aantal speciale kenmerken om met lassen om te gaan.
Vermoeiing van naadlassen
We bieden vermoeiingsanalyses aan van naadlasverbindingen, inclusief hoek-, overlap- en laserlassen. De methode die gebruikt wordt is gebaseerd op de benadering ontwikkeld door Volvo (SAE paper 982311) en wordt reeds vele jaren gebruikt bij de ontwikkeling van voertuigchassis en carrosserieprojecten. Lasnaadanalyse kan ook uitgevoerd worden met alle belastingstypes, inclusief trillingen. Spanningen kunnen zowel rechtstreeks uit FE modellen bekomen worden (shell of solid elementen) of berekend worden uit knooppuntskrachten of verplaatsingen nabij de las. Deze benadering is geschikt voor bezwijking aan de lasteen, laswortel en laskeel.
Dikke lassen worden beoordeeld aan de hand van de spanningsintegratiemethode beschreven in de ASME Boiler & Pressure Vessel Code VIII (Division 2) standaard. Correcties voor plaatdikte en gemiddelde spanningseffecten worden ook in rekening gebracht. De structurele spanning aan de lasteen, de hot-spot spanning, wordt geschat via extrapolatie van de oppervlaktespanning in punten dichtbij de las. De BS7608 lasstandaard is ondersteund, samen met de benodigde materiaalcurves.
Naadlasanalyse van scheurinitiatie tot finale breuk
Een vermoeiingsanalyse unificatietheorie ontwikkeld door Prof. G. Glinka wordt gebruikt om de nauwkeurigheid van de vermoeiingsanalyse van dikke lassen te verbeteren. Het gebruikt een geïntegreerde benadering voor het modelleren van vermoeiing over de volledige de levensduur van een component - van de allereerste stadia van scheurinitiatie tot de finale breuk - voor een nauwkeuriger bepaling van de levenduur van lassen, vooral bij complexe geometrieën.
De methode gebruikt de spanningsverdeling doorheen de dikte van de plaat en er kan rekening gehouden worden met de effecten van restspanningen. Hoewel deze methode vooreerst gebruikt wordt voor CAE gebaseerde analyses, kan die ook toegepast worden op gemeten spanningsdata.